شهرنوشت :

یاداشتی از مهدی اکبریان

زندگی بشر ، عرصه‌ای است
از نقش آفرینی‌های او ؛ گاهی انسان نقش یک فرد کاملاً عادی را ایفاء کرده و گاهی در جایگاه یک مدیر ارشد نقش اصلی‌ترین و بالاترین مرجع تصمیم‌ گیرنده در یک سازمان را بازی می‌کند. مدیران در سازمانهای امروزی تافته جدا بافته‌ای از اقوام بشر نیستند که بر اریکه قدرت نشسته باشند و تنها امرونهی کنند و مبری از هر گونه خطایی باشند ، آنها نیز همانند بقیه انسانها اشتباهاتی را در طول زندگی کاری و غیرکاری خود مرتکب می‌شوند، اشتباهاتی که خواسته یا ناخواسته میتواند یک سازمان زنده و پویا را به شهر ارواح تبدیل نماید و آثار جبران ناپذیری را بر بدنه سازمان بر جای بگذارد. به جرأت می‌توان گفت اکثر تصمیماتی که مدیران در مواجه با مسائل و مشکلات سازمانی اتخاذ می‌نمایند، تحت تأثیر نیروهای فشاری خارج از سازمان می‌باشند و مدیر با تأثیر پذیرفتن از همین نیروهای محدود کننده مجبور به اخذ تصمیم می‌گردد. اخذ تصمیم نادرست و اشتباه، مطمئناً مترادف است با افزایش هزینه، تخریب پرستیژ سازمان، خدشه‌دار شدن ایماژ و تصویر ذهنی سازمان، تضعیف روحیه کارکنان داخل سازمان و در بدترین حالت ممکن، رفتن سازمان به قهقرای نابودی و زوال. اشتباه کردن تحت تأثیر هر نوع نیرویی رخ داده شود، یک اشتباه است و هزینه‌های آن متوجه همه افراد درگیر در سازمان و خارج از سازمان خواهد گردید.
بنابراین یک مدیر نمی تواند به راحتی یک روز را به شب برساند و همواره تحت تاثیر فشارهایی قرار دارد که او را خواسته یا ناخواسته مجبور به ارتکاب اشتباه می کند. البته ذات این فشارها به گونه ای نخواهد بود که مدیر را وادار به اخذ تصمیم نادرست نماید بلکه اینگونه فشارها عرصه تصمیم گیری را برای مدیران تنگ و تنگ تر می نمایند و او به ناچار ممکن است دست به اقدامی بزند که به ظاهر در آن موقعیت خاصی که او و سازمانش در آن قرار گرفته اند درست ترین تصمیم ممکن خواهد بود . در نهایت افرادی سودجو و فرصت طلب بعنوان سوت زن و جارچی بدون دلیل مکفی در ماه مبارک رمضان مبادرت به تهمت و تخریب مدیرانی سالم همچون دکتر شریعتی زده تا بلکه با کمک همان نیروهای به اصطلاح فشار بتوانند امتیازاتی را برای خود و گروه همسوی خویش بدست آورند!!!